کد مطلب:90282 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
نزل: فرود آمدن، فزونی و بركت، فضل و عطاء است. بلاء: عبارت است از 1. آزمایش و امتحان، 2. سختی، گرفتاری و رنج. 3. مصیبت و آفت، 4. بدبختی كه بدون انتظار و بی سبب بر كسی وارد آید، 5. ظلم و ستم. رخاء: فراخی روزی، فراوانی نعمت و آسانی زندگانی است. اهل تقوا در آزمایشها خواه خیر باشد یا شر، مصیبتها و بدبختیها و سختیها و گرفتاریها، همانگونه اند. كه در خوشیها و شادمانیها. آنان بر نفس خود حكومت دارند و استقبال آنها بر سختیهای زندگی همانست كه بر وسعت زندگی دارند، نه در رنجها و زحمتها، شانه از بار مسئولیت خالی می كنند و نه در خوشیها، خود را می بازند. نیش و [صفحه 106] نوش، مصیبت و شادی، به موازات یكدیگر، در حدود وظیفه و تكلیف می پذیرند، گرچه نفس آدمی در برابر سختی و عشرت یكسان نیست، زیرا به لذتها علاقه مند و از مصائب روگردان است، اما تهذیب و تزكیه ی نفس، این نابرابری را از سر راه تكامل آنان برداشته، در طی مراحل كمال، به جایی می رسند كه در قاموس هستی آنها تنافری بین خوشی و ناخوشی جایی و واژه ای ندارد. از اینرو متقین فضیلت خواه، نفس لذت طلب را، چنان تهذیب و تزكیه می كنند كه پا به پای لذایذ، مكاره را نیز می پذیرد، زیرا هر دو را فضل و انعام الهی می دانند و گویای این مطلب، وجود «انفسهم منهم» در جمله ی اول و عدم وجود آن در جمله ی دوم است.
آنان از مصیبتها و سختیها همانگونه استقبال می كنند كه از آسایش و فراوانی نعمت.
صفحه 106.